دریغ و درد از این خواب ها و خواب زدگی ها
کمبود ها و نارسایی ها
در بقعه مبارکه امام زاده محمدبن بکربن علی بن ابیطالب روستای کلا
عباس حسن پور
یکی از اماکن متبرکه منطقه ی بلده ،بقعه ی مبارکه ی امام زاده محمدبن بکربن علی علیه السلام روستای« کلا» می باشد.بلده از مناطق ییلاقی شهرستان نور می باشد که پس از این همه سال از شعار محرومیت زدایی ،همچنان در فقر و فاقه دست و پا می زند و این چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد.
بلده مرکز بخش بوده و قدمتی 1500ساله دارد و شامل 45آبادی است که متأسفانه به علت کمبودها وعدم استقرار امکانات رفاهی و آموزشی، سال به سال از تعداد جمعیت آن کاسته شده است و منحنی مهاجرت شیب معناداری را نشان می دهد که متأسفانه آسیب شناسی و درمان نشده است.
یکی از امتیازات ویژه ی منطقه ی بلده غیراز آب و هوای لطیف کوهستانی در فصل تابستان و وجود رجال و چهره های شاخص هنری و علمی و ادبی وسیاسی و....وجود اماکن وابنیه ی تاریخی و مذهبی است.اکثر روستاهای منطقه ی بلده مدفن امام زادگانی است که مردم با عشق و ایمان قلبی به آنان وفادار مانده و رفع حوائج خویش را از آنان به عنوان واسطه ی فیض طلب می کنند.
از جمله امام زادگان معروف و صاحب کرامات منطقه ی بلده وبه تبع آن شهرستان نور و استان مازندران،بقعه ی امام زاده محمدبن بکر بن علی علیه السلام است که در درازنای تاریخ تشیع ودرتمامی فصول سال جان های مشتاق عدیده ای را به سوی خویش کشانده و پناهگاه امنی برای پناه جویان و حاجت مندان است.
نام شریف این امام زاده«محمد»است که بنا به روایتی مشهور پدرش «بکر »از یاران امام حسین «ع»و از شهدای کربلاست، نکته مهم این که امام زاده محمد بن بکر، بنا به گواهی منابع و اسناد متعدد و معتبر از نوادگان مولای متقیان علی «ع»است ،مثلادر دفتر بقاع متبرکه سازمان اوقاف و امور خیریه کل کشور صفحه 329آمده است «امام محمدبن بکربن علی، نوه علی علیه السلام است».
بنا براین این امام زاده از میان حدود 1200 امام زاده ی شناسنامه دار استان مازندران ،یکی از کم واسطه ترین امام زادگان به معصوم اول حضرت علی «ع» است و همین امتیاز و مظلومیت باعث شد تا راقم این سطور که همیشه از عنایت مولا علی «ع»برخوردار است این مطلب را جهت روشنگری مردم و مسولین نوشته تا نمادهای مظلومیت تاریخ تشیع علوی در حکومت جمهوری اسلامی این همه غریب و مهجور نمانند و گرد محرومیت و مظلومیت از سیمای تابناکشان زدوده گردد.
زائرانی که از «جاده هراز» ویا« پل زنگوله» به قصد زیارت این امام زاده مشرف می شوند در روستای« ولاشد» به هم می رسنداز ولاشد تا روستای کلا حدود 6کیلو متر جاده ی خاکی صعب العبور با پیچ های خطر ناک است که متاسفانه هنوز زیر سازی وآسفالت نشده است در چهار فصل سال رسیدن به کلا و زیارت امام زاده دشوار است در زمستان به علت برف و بهمن و راه بندان و تابستان به علت جوش آوردن اتومبیل و پنچرشدن و غیره.
در طول مسیر اتومبیل هایی را می بینی که در راه مانده اندو سرنشینانی را می بینی که با حیرت و حسرت به تو نگاه می کنند مگر این جا جزیی از مازندران همیشه آباد؟! نیست مگر این جاده به آن مکان متبرک منتهی نمی شود ،سهم ساکنین محروم این روستا از امکانات حد اقلی چه شد؟ ،چه کسی پاسخ گوی این همه سر گردانی ها و بی مهری هاست؟
بنا به اظهارات اهالی و شاهدان، سالانه حدود دویست و پنجاه هزار زائر و مسافر به این مکان مشرف می شوند که جاده و حجره و امکانات محدود آنجا نه در شأن امام زاده است ونه پاسخ گوی مراجعه کنندگان..
از دیگر محرومیت ها و کمبود های این روستا و این مکان متبرک علاوه بر نداشتن جاده ی آسفالته عبارتند از
1-کمبود شدید حجره ها به طوری که در اکثر روزهای تابستان زائران و علاقه مندان در حسینیه و مسجد اسکان داده می شوند
2-کمبود شدید آب شرب درحیاط حرم
3-کمبود امکانات رفاهی
4- حیاط خاکی امام زاده که خود بر غیر بهداشتی بودن صحن و فضا دامن
می زند
5-وجود گرمابه ی نامناسب و کوچک که جوابگوی زائرین و مجاورین نیست و گویا بخشی از هزینه های همین گرمابه از محل موقوفات و نذورات و... امام زاده تامین می گردد
6-کمبود وسایل گرمایشی با توجه به کوهستانی بودن منطقه
7- نارسایی 80درصدی سرویس های بهداشتی
8- اوضاع نابسامان و اسف بار بهداشتی(نبود بهورز، خانه ی بهداشت و امکانات اولیه ی بهداشتی و...
در روستای کلا اگر کسی از اهالی بیما رشود و یا به علت جابه جایی فشار و بروز نشانه های بیماری در زائران که عموم آنها را پیران و میان سالان تشکیل می دهند به علت عدم استقرار کمترین امکانات و عوامل بهداشتی ،باید آن مسیر 6 کیلو متری نفس گیر و ناهموار را پیمود و به روستای« ولاشد» و یا خود بخش بلده که فاصله طولانی با روستای کلا دارد،مراجعه کرد تازه اگر آنجا هم کسی و وسایلی جهت مداوا باشد وبیماری ،بیمارت را باقی گذاشته باشد.
(پیشنهاد می شودحداقل درفصل بهاروتابستان و ایام ازدیاد زائران مثل محرم وشهادت ها، جهت رفاه حال زائرین محترم کمپ امداد بیماران باامکانات اولیه درجوارامامزاده مستقرگردد.
9-عدم وجودوسایل وامکانات جهت شستشوی فرش هاوپتوهایی که به صورت عمومی استفاده می شود.آنچه دراین زمینه درآنجامشاهده می شودبهداشت ستیزی است وجالب این که به علت کمبودجا،دفترخادم ،محل استقراروسایل(ظروف، مفروشات وپتوها)یک جاست که چیزی جزدردودریغ حاصل نمی شود. وتاکنون هیچ تصمیمی دراین مورداتخاذنشده است.
نکته ی دیگراین که قدمگاه این امامزاده ی بزرگواردر ((بوته ده» روستایی بین آمل وچمستان است که مراجعه کنندگان متعددی دارد و کرامات زیادی مشاهده وذکر شده است.به جرأت می نویسم اوضاع بهداشتی واستقرارامکانات درقدمگاه امام محمدبن بکربن علی(ع)از آرامگاه اوواقع درروستای کلابیشتراست.که این با عقلانیت اسلامی به شدت درتضاد وتعارض می باشد.این کمبودهاونارسایی هابانصب گنبدوضریحی که باتبلیغاتی سنگین درسال گذشته صورت گرفت هم میانه ای ندارد.
تاآنجایی که راقم این سطورمی داندامامزاده محمدبن بکرازدیربازارادتمندان جان نثاری داشته وبه همین دلیل موقوفات زیادی تقدیم آستان حضرتش کردنداین موقوفات درخود روستای کلا، بلده، بوته ده و بنفشه ده و...، وجود دارد.فکرمی کنم بامدیریت صحیح منابع وعایدات مربوطه اعم از نذورات ،موقوفات و منابع اهدایی وبدون ردیف اعتباری دولتی می توان شأن ومقام امامزاده رادرحدخودش حفظ نمود.
اداره ی اوقاف و امور خیریه بخش بلده،شهرستان واستان وهمچنین سازمان میراث فرهنگی وگردشگری مازندران وهمه ی نهادهای موازی و تمامی خیرین وخیرخواهان عزیزامیداول این اقدامات خداپسندانه هستندوبدانیم گناه کم کاری های سهوی وعمدی دربهسازی ورفع کمبودها در کسوت شیعه وزیر لوای حکومت اسلامی بخشودنی نیست.
امید است با امداد از کرامات گره گشای این امام زاده ی بزرگوارو استعانت از جد کریمش مولا علی «ع» و همت متولیان امر و بذل عنایت خیرین بزرگوار، نابسامانی ها با اقدامات تلویحی به سامان برسدو شاهد درد و دریغ های این چنینی نباشیم.
تلاجن نام درختچه ای است و در نواحی کوهستانی شمال هم می روید