معلم
مهربان و ساده و سبز و صبور با گل و سجاده و دل ، آشنا
چشم هایت چشمه ایمان و عشق دست هایت جان پناه غنچه ها
آمدی با آیه آیه روشنی دوستی با جمله ای آغاز شد
ناگهان در سایه سار لطف تو بال هایم تشنه ی پرواز شد
از نگاهت ،آفتابی بی غروب ناگهان در سینه تابیدن گرفت
آسمانم این همه آبی نبود با اشارات تو باریدن گرفت
روی لب های توسیب خنده بود سیب هایی شسته وهم رنگ نور
اشک شوق چشم تو،در چشم من تاب ماهی در ته تنگ بلور
سبز سبز سبز سبز سبز سبز سرو یادت در غزل زاران من
سرخ سرخ سرخ سرخ سرخ سرخ لاله ی یادت میان جان من
ای تو نقّاش کبوتر آفرین باز هم طرحی بزن بر لوح جان
طرحی از سیب و انار و سادگی طرحی از بال و عبور و آسمان
باز هم شعری بخوان شور آفرین مثنوی ساز غزل پرداز م
وامدار آیه ی مهر توام ای رهایی بخش هستی ساز من
آرزوهای تو در یاد من است خواستی عین گل و گندم شوم
دست هایم بی دریغی پل شوند تکیه گاه شانه ی مردم شوم
گفته بودی اولین روز کلاس یادتان باشد همیشه بچه ها
مشق روز وماه و سال و قرنتان « پله پله تا ملاقات خدا »
اوّلین دانسته ام نام خداست یاد تو مضراب ساز دیگرم
نام تو در صفحه ی دل باقی است گم شود گر ردّ پا و دفترم
تلاجن نام درختچه ای است و در نواحی کوهستانی شمال هم می روید