چند طرح از روزگار دور و نزدیک
شاعر شدم
تا زیبایی را منتشر کنم
- سیاه و سفید
رنگی -
تا دور ترین جزایر دنیا
همین
با این عکس های یادگاری پی در پی
یا مرگ در کمین من است
یا گرگ در کمین تو
بز بزرگ رمه!
شاخ در می آورد آدم
چند تا
وقتی
تلخی سیب
هرزگی درخت است و شیرینی اش رنج باغبان
در معبد فرو ریخته ی آنا هیتا
در اعماق علی صدر
دستم نمی رسد به بهار
درخت
کوه
دستم به تو نمی رسد
دیوار هایی کوتاه
بادی سر به زیر
و شن هایی مهربان
در آغوش سایه ی این بید بی قرار
چه انگوری می توان کشید!
چشمت
شبیه خودت
ویا حکم باز نشستگی
روزی مرا از کار برکنار خواهد کرد.
ای جدول ناتمام زندگانی ام !
آخرین خانه ی تو
با کدام حرف و هجا
با کدام حادثه پر خواهد شد؟
نگاه کن
به چشم های من
دارم خودم را می کشم
پلک بزنی
کار تمام است.
ف ف فکر می کنم
به ف ف فرودمان
ف ف فردا
در ف ف فرودگاه ف ف فرانکفورت
و این همه فِ .
صبح ، دستمال مچاله ی آنفولانزای خوکی
ظهر ، مردار پرنده ای بر ایوان
عصر، بریده ی جراید سیاسی
عجب خاطره ی گندی دارد
این سطل زباله ی یک روزه!!
تلاجن نام درختچه ای است و در نواحی کوهستانی شمال هم می روید