در هوای تو چه زیباست مه آلود شدن

 وبه اعجاز غزل های تو داوود شدن!

 

تارسیدن به لب ساحل دریایی تو

سر به هر صخره و سنگی زدن و رود شدن

 

«تو به هر ساز که خواهی بزن و بنوازم»

دل خوشم با دف و گیتار و نی و عود شدن

 

بگذار کوچه به پیچ و خم خود خوش باشد

به تو نزدیک ترم با همه محدود شدن

 

پا به پای همه ی پنجره ها می مانم

منتظر، تا دم ناچاری نابود شدن