خسته­ ام از کیش و مات ناگزیر

پا کشیدن می­ شود امکان پذیر؟

 

شاه می ­نازد به تاج و تخت و بخت

می­ دمد در بوق من من من وزیر

 

اسب­ها در حسرت جولان و دشت                          

بسته دست و پای سرباز دلیر

 

قلعه ­ها هم جای از ما بهتران

جای ماهی مارها در آبگیر

                                     

رستم اندیشه با تیر فریب                                       

در میان چاه شغّادان اسیر

 

شاعر قرنی قمردر عقربم                                   

قرن قتل سروهای سر به زیر

 

قرن تکرار هزاران باره­ ی

داستان « زاغ و روباه و پنیر»

 

من،

     تو،

           او ،

                    ما،

یا شما، تقصیر کیست                       

دور برگردان ندارد این مسیر؟

 

در کدامین سال نوری می­رسید                            

 آرزوی کال فردا­های دیر؟