تو نسل نخستین اَضدادی و غیر تو ...

 


سرودم تو را عاشقانه ­ترین یاعلی(ع)

و آغوش باز خدا در زمین یا علی

 

صمیمانه ­تر  از  تو آیا کسی دل سپرد

به قانون ایمان و عشق و یقین یا علی؟

 

تو نسل نخستین اَضدادی و غیر تو

ندیدم امیری خرابه نشین یا علی 

 

سکوت تو گویا­تر از ذوالفقار تو بود

و همبوی صد خطبه­ ی آتشین یا علی

 

سحرگاه« ُفزتُ  و رب...» چه دیدی مگر؟

که جاری شده رودهایی چنین یاعلی

 

  نگین جهان بودی امّا در آن صبح کینه

جهان گشته انگشتری بی­نگین یا علی

 

 کلاف کلام شما را کسی وا نکرد

بگو آن چه گفتی به چاه امین یا علی

 

همان کودک کوچه ­های شب کوفه‌ام

و  محتاج  لطف تو ای نازنین یا علی

 

و ای‌کاشکی مثل آن کودکان کویر!

شوم لحظه­ ای با شما  هم‌نشین یا علی

 

هنوز از تو چیزی نمی­ داند اینجا کسی

به جز چاه و خرما و نان جوین یا علی

 

چه  بغض غریبی گلوی قلم را گرفت

توانی ندارد غزل بیش از  این یا علی   

اسا شعر

 

 اسا شعر

 

ته چش چش، ستاره 
ته اَواز، آبی پاپلی
ته دیم، ماهِ رنگ و نشون
ته نووم نوونه نوام آسمون.
چشمهایت ستاره / آوازت پروانهای آبی / چهرهات هم رنگ و نشان ماه / نمیتوانم نامت را آسمان ننامم.

 


بامشی بَومه 
اتّه دَس بئیت دهِ دله
شهِ میوی جا ترسمه.
گربهای شدم / دل دهکدهای متروک / از صدای خودم هم میترسم.

 


خاک که بی خیر واشه 
ده سال پش دَکاشته دار
ناهال وونه.
سرزمینی که بی برکت باشد / درخت ده ساله / تبدیل به نهال میشود.

 


مهِ دل 
بهشت دله
اَره
بهشت دله
تهِ گلِ گرد ور گردنه.
دلم / در بهشت / آری / در بهشت / به گرد گل وجود تو می گردد.

 


نا اتّا سبز گمون 
آبی خو
نا اتّا بِر نَوهِ دیما
اَمه بخت کدیم
شور چش دمته
مازرونی؟!
نه یک خیال سبز / نه یک خواب آبی / نه راهی بکر و نرفته / بخت ما را کدام شوربخت / لگد کرده
مازندرانی.

 


زمسّن آفتاب 
مثّ ته گر دَکته سوال
مثّ ونه چفت بَزَه دهن
مه شل شونکِ وَرف و یخ او نکنّه.
آفتاب زمستان / مثل پیشانی گره خورده ی تو / مثل دهان قفل شده اش / برف و یخ شانه های وارفته ی
مرا آب نمی کند.

 


بنه ره کِل کمه 
گَنم کارمه
لَت زمّه
» شال دم 2 « وونو و » سگ واش 1 «
ته راسه هم رو راس نیه. دنیا!
/ » شال دم « می شود و » سگ واش « زمین را شخم می زنم / گندم می کارم / صاف می کنم / محصولش
هراسه هایت هم خیانت کارند دنیا!

1و 2- دو گیاه هرز و غیر استفاده که گاهی جای بذر گیاه می رویند و یا با رویش سریع و آزار دهنده، بذر و گیاه اصلی را نابود می نمایند.

 


همون بنه روز 
لال تَلا کلوک سرخ تاج، کَهوه
از همان روز نخست/ جوجه خروس لال / تاج سرخش کبود است

 

 


ونه 
سیو ریشه واشی
اگه خوانی
زمسن سگ سرما
ته پر و بال نسوزن
مه پتقالی اَرمون!
باید/ مثل درختان سیاه ریشه باشی / اگر میخواهی / سرمای سخت زمستان / پرو بالت را نسوزانند /

آرزوی پرتقالی من!

 


نا گل بمونسه نا گلی 
گلیله ره زوون نوونه حالی
نه گلی مانده است نه گلویی / گلوله زبان را نمی فهمد.

 


آهنی نیم دری 
خنه ره زندون هاکرد و دل ره قبرسون
روز مها ویمه
روزگار ر خی بنسّه مرجی کفا
پنجره های آهنی / اتاق را زندان کردند و دل را قبرستان / روز را ابری و افسرده/ و زمانه را کپه های
عدس در هجوم خوکان می بینم.

 


سراب که یک ساله وه 
ده ساله ره مونسه،
چل ساله نَوهِ
چارصد ساله ره نمومه؟
سهراب که یک ساله بود / به ده سالگان میمانست / به چهل نرسیده / شبیه چهارصد سالگان نیستم؟

 


مه گَت بَوا 
پلنگ ره بنه بزو
مه پر اَشّ شال هاکرده
من وشنه عکس کَشمه
مه وچه وشنِ نوم جا ترسنه
مه نوه ....
پدر بزرگم / پلنگ را برزمین زد / پدرم خرس را فراری داد / من عکس این حیوانات را میکشم / پسرم از
اسمشان هم می ترسد / نوهام ...

 


اتّه پول مس مردی، 
اتّه مه شو
اته جنگ بَزه تور
کمر بشکسه جنگل زریک زریک
مردی مست پول / شبی مه آلود / تبری زنگاری / صدای سوزناک جنگلی کمر شکسته.

 


ته نوم، مهِ اَسا 
مهِ وارش روزِ کیمه
ته گل خنّه
صب جور
مه دلِ تلا ر خونش اورنه.
نامت عصای من / کومه ای برای روزهای بارانیم / گلخنده هایت / سپیده وار / خروس دلم را به آوازی مستانه می کشاند.

 


جن بویمه و بسم الله 
کارمه
نارمه
شومه
نرسمه.
جن شدیم و بسم الله / می کاریم / چیزی نداریم / میرویم / به جایی نمی رسیم.

 


مه سنگ قبر هر د ور ر بنویسن 
اته کهو بخت کیجا
مه سه همش
شی ماری کرده دنیا.
بر هر دو روی سنگ قبر من بنویسید / دختری سیاه بخت / که دنیا همیشه برایم مادر شوهر بود.

 


عید که اِمو 
سبزعلی عمو
دروازه ر وا اِشتو سفره ر یک لا
اسا
دسه کتین هاکرد و خنه ی دور ر پَرچین
عید که میآمد / عمو سبزعلی / دروازه را باز می گذاشت و سفره را پهن / حالا / خسیس شد و دورخانه را
دیواری چوبی کشید.

 


مازرون 
گل دیم
بلن گیسه
آبی چش کیجا
خجیرتر از ته چی بیافریه جان خدا!
مازندران / دختر گل چهره / گیسو بلند / آبی چشم / خدای عزیز زیبا تر از تو آفریده ای دارد؟

 


مه روز 
شو
نوونه
ته نوم  مه آسمونه دله وشنه.
روزم/ شب/ نمی شود /  نامت در آسمان دلم می درخشد.