طرح ها

 

 هنوز در کوچه های کودکی

جریان دارم

با اسب چوبی بی خیالی  خود

ای باد بازیگوش !

                     من ادامه  ی بادبادک ها ی خود بودم .

 

 

 بازی که تمام شد

حسرت گل های نزده را شماره می کنم

انگار

همه چیز من ناتمام

تمام می شود .

 

 


گم می کنم خود را

در کنج کاسه

                 و جوراب

 

                        و هوای تیمارستانی

اصلا نمی دانم

شعر هایم درخت شده اند یا نه؟

                            نام دیگر من چیست؟