سرودم تو را عاشقانه ­ترین یاعلی(ع)

و آغوش باز خدا در زمین یا علی

 

صمیمانه ­تر  از  تو آیا کسی دل سپرد

به قانون ایمان و عشق و یقین یا علی؟

 

تو نسل نخستین اَضدادی و غیر تو

ندیدم امیری خرابه نشین یا علی 

 

سکوت تو گویا­تر از ذوالفقار تو بود

و همبوی صد خطبه­ ی آتشین یا علی

 

سحرگاه« ُفزتُ  و رب...» چه دیدی مگر؟

که جاری شده رودهایی چنین یاعلی

 

  نگین جهان بودی امّا در آن صبح کینه

جهان گشته انگشتری بی­نگین یا علی

 

 کلاف کلام شما را کسی وا نکرد

بگو آن چه گفتی به چاه امین یا علی

 

همان کودک کوچه ­های شب کوفه‌ام

و  محتاج  لطف تو ای نازنین یا علی

 

و ای‌کاشکی مثل آن کودکان کویر!

شوم لحظه­ ای با شما  هم‌نشین یا علی

 

هنوز از تو چیزی نمی­ داند اینجا کسی

به جز چاه و خرما و نان جوین یا علی

 

چه  بغض غریبی گلوی قلم را گرفت

توانی ندارد غزل بیش از  این یا علی